Żółta wydzielina z pochwy - jaką chorobę sugeruje?

Jaka wydzielina z pochwy powinna martwić?

Prawidłowa wydzielina powinna przyjmować barwę od przezroczystej do mlecznobiałej. Powinna być bezwonna lub o delikatnym zapachu. Również jej konsystencja zależna jest od momentu cyklu, od bardziej wodnistej w okresie owulacyjnym, do ciągnącej w drugiej połowie cyklu.

Nieprawidłowa wydzielina z pochwy jest spowodowana zachwianiem równowagi flory bakteryjnej. Sytuacja taka może nastąpić podczas infekcji intymnych, obecności ciała obcego, a także być jednym z pierwszych objawów chorób przenoszonych drogą płciową czy nawet choroby nowotworowej.

Gęste, białe upławy oraz świąd towarzyszą zakażeniom wywołanym przez grzyby z rodzaju Candida, natomiast w bakteryjnej waginozie (spowodowanej namnożeniem się bakterii oraz zmniejszeniem liczebności pałeczek kwasu mlekowego) upławy zwykle są szare i mają rybi zapach. Infekcje przenoszone drogą płciową mogą objawiać się również dolegliwościami ze strony układu moczowego, takimi jak bolesne i częste oddawanie moczu (jest to tak zwana dysuria). Tego rodzaju infekcje dotyczą częściej młodych kobiet, które dopiero rozpoczynają współżycie seksualne. Natomiast kobiety po menopauzie narażone są na częstsze występowanie nowotworów złośliwych dróg rodnych.

Jeśli zauważysz jakiekolwiek nieprawidłowości dotyczące wydzieliny z pochwy, takie jak zmiana konsystencji, barwy, ilości lub zapachu, zwłaszcza jeśli występują dodatkowe objawy, ważne jest, aby skonsultować się z ginekologiem!

Co oznacza żółta wydzielina na majtkach?

Żółta wydzielina charakterystyczna jest dla rzęsistkowicy pochwowej, czyli choroby układu moczowo-płciowego wywołanej przez pasożyty, a konkretnie rzęsistka pochwowego (łac. Trichomonas vaginals). Najczęściej do zakażenia dochodzi w trakcie kontaktu seksualnego z osobą będącą nosicielem tego pasożyta, a sama choroba jest jedną z najczęstszych przenoszonych drogą płciową.

Rzęsistkowica objawia się występowaniem obfitych, pienistych żółto-szarych lub żółto-zielonych upławów o mdłym zapachu. Dodatkowo pacjentki zgłaszają świąd, pieczenie i bolesność pochwy oraz okolic intymnych, a także bolesność podczas współżycia.

Żółte upławy a ból podbrzusza

Dolegliwości bólowe podbrzusza, któremy towarzyszy nieprawidłowa wydzielina zpochwy mogą świadczyć o zespole zapalenia miednicy mniejszej (z ang. pelvic inflammatory disease - PID), czyli sytuacji w której dochodzi do rozprzestrzeniania się drobnoustrojów do błony śluzowej macicy, jajowodów oraz sąsiednich narządów. Dodatkowo mogą występować podwyższona temperatura ciała, bolesność podczas oddawania moczu oraz kontaktu seksualnego, a w razie powikłań nudności i wymioty oraz inne objawy, które towarzyszą zapaleniu otrzewnej.

Charakterystycznymi powikłaniami zapaleń narządów miednicy mniejszej są:

• przewlekły ból miednicy,
• ciąża pozamaciczna - schorzenie utrudnia prawidłową implantację zarodka w jamie macicy,
• zmniejszenie płodności

Jeżeli lekarz rozpozna PID, konieczne będzie włączenie antybiotykoterapii o szerokim spektrum działania. Opóźnienie właściwego leczenia zwiększa znacząco ryzyko powikłań, dlatego w razie niepokojących objawów niezbędne jest zgłoszenie się do lekarza ginekologa.

Jak wyleczyć żółte upławy?

W leczeniu rzęsistkowicy stosuje się metronidazol oraz tynidazol, czyli leki przeciwinfekcyjne stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych i tych wywołanych przez pasożyty. Terapia opiera się wyłącznie na leczeniu doustnym. Konieczne jest również leczenie partnerów seksualnych.

Należy pamiętać, aby w trakcie terapii unikać spożywania alkoholu, ze względu na ryzyko wystąpienia tak zwanej reakcji disulfiramowej. Jest to ostra nietolerancja alkoholu, której towarzyszą objawy zatrucia takie jak nudności, wymioty, zawroty głowy, przyspieszona akcja serca, a w skrajnych przypadkach niewydolność oddechowa, zawał serca, a nawet zgon.

Domowe sposoby na żółte upławy

Jedyną sprawdzoną metodą leczenia rzęsistkowicy jest odpowiednio dobrana antybiotykoterapia. Dlatego w razie wystąpienia nieprawidłowej wydzieliny z dróg rodnych, niezbędna jest wizyta u lekarza. W wielu przypadkach można jednak zapobiec pojawieniu się nieprawidłowych upławów, eliminując z naszego codziennego życia czynniki ryzyka, które sprzyjają zakażeniu rzęsistkiem pochwowym.

Czynniki ryzyka rzęsistkowicy

Do czynników ryzyka rzęsistkowicy należą:

• stosunki płciowe z licznymi partnerami,
• nieprawidłowa higiena okolic intymnych,
• wysoki poziom estrogenów, czyli żeńskich hormonów płciowych, których podwyższone stężenie może wynikać między innymi z marskości wątroby, nadczynności tarczycy, czy też otyłości w okresie pomenopauzalnym. 
• współwystępowanie innych chorób przenoszonych drogą płciową.

Profilaktyka - jak uniknąć nieprawidłowej wydzieliny?

Aby uniknąć nieprawidłowej wydzieliny z dróg rodnych, należy pamiętać o zachowaniu odpowiedniej higieny intymnej poprzez regularne mycie okolic intymnych przy użyciu łagodnego mydła o właściwym pH i letniej wody. Należy unikać stosowania agresywnych produktów higienicznych, które mogą zakłócać naturalną równowagę flory bakteryjnej pochwy. Warto pamiętać również o stosowaniu przewiewnej bielizny, zwłaszcza w okresie letnim. 

Istotne jest także, aby w przypadku częstych zmian partnerów seksualnych, stosować prezerwatywy, które w dużym stopniu chronią przed chorobami przenoszonymi drogą płciową. Należy jednak pamiętać, że nie dają one 100% ochrony.

Warto również zadbać o zdrową dietę, bogatą w składniki odżywcze, oraz ograniczyć spożycie cukru, co może wpływać na zmniejszenie ryzyka wystąpienia infekcji grzybiczych. 

Regularne wizyty u ginekologa oraz odpowiednia edukacja na temat zdrowia intymnego są kluczowe w utrzymaniu dobrego stanu dróg rodnych.

Konsultacja merytoryczna: Mirosław Niedbała, specjalista medycyny rodzinnej

Bibliografia:

1. Interna Szczeklika 2022. Podręcznik chorób wewnętrznych. Red. Piotr Gajewski, Andrzej Szczeklik. Medycyna Praktyczna. Wydanie 13. 2022.

2. Położnictwo i ginekologia. Pod red. Grzegorza Bręborowicza. PZWL. Wydanie II. 2015.

3. Report on global sexually transmitted infection surveillance, WHO. 2018. https://www.who.int/publications/i/item/9789241565691 (ostatni dostęp 9.07.2023)