Infekcje intymne - jak sobie z nimi radzić?

Grzybica sromu i pochwy (drożdżyca,kandydoza) jest chorobą narządów płciowych o charakterze zapalnym. Szacuje się, że u ¾ wszystkich kobiet wystąpi przynajmniej raz w życiu, u niemal połowy pojawi się co najmniej dwukrotnie [1,3]. Najczęstszym wywołującym je patogenem, odpowiedzialnym za 85-90% zakażeń, jest gatunek Candida albicans. Wyróżnia  się zakażenia niepowikłane (sporadyczne) o łagodnym lub umiarkowanym przebiegu i powikłane (nawracające) zazwyczaj o ciężkim, długim przebiegu.  

Najczęstsze objawy grzybicy pochwy to: 

Fizjologicznie w pochwie występują bakterie, z czego znaczną większość (bo aż 95%) stanowi Lactobacillus (pałeczki kwasu mlekowego), na pozostałe 5% składają się różne bakterie beztlenowe. Zapewnia to prawidłowe kwaśne pH pochwy oscylujące w granicach 3,5-4,5. Waginoza bakteryjna charakteryzuje się zmniejszeniem lub całkowitym brakiem występujących w prawidłowych warunkach pałeczek kwasu mlekowego z jednoczesnym zwiększeniem liczby bakterii beztlenowych, co powoduje charakterystyczne podwyższone pH pochwy. Gatunkiem przeważającym w wywoływaniu objawów zapalenia pochwy jest Gardnerella vaginalis [4].  

Najczęstsze objawy to: 

Podobnie jak jak w przypadku grzybicy pochwy, diagnostyka opiera się na dokładnie zebranym wywiadzie zawierającym opis typowych objawów, wykluczeniu infekcji grzybiczej i rzęsistkowicy, a także badaniu ginekologicznym wraz z wziernikowaniem. Lekarz może zmierzyć również pH środowiska pochwy, które w zakażeniach bakteryjnych zwykle zmienia się z kwaśnego na zasadowy. W przypadku pobrania próbki wydzieliny i obejrzeniu jej pod mikroskopem - charakterystyczna będzie obecność tzw. komórek jeżowych. Pomocne w leczeniu, szczególnie opornych i nawracających postaci może się okazać pobranie wymazu z pochwy i wykonanie posiewu z antybiogramem [4].  

Leczenie 

Waginoza bakteryjna, podobnie jak zakażenie grzybicze, jest chorobą wyleczalną. Warunkiem jest systematyczne branie leków, powstrzymanie się od współżycia na czas leczenia i dbanie o odpowiednia higienę. Stosuje się: 

Fizjologicznie w pochwie występują bakterie, z czego znaczną większość (bo aż 95%) stanowi Lactobacillus (pałeczki kwasu mlekowego), na pozostałe 5% składają się różne bakterie beztlenowe. Zapewnia to prawidłowe kwaśne pH pochwy oscylujące w granicach 3,5-4,5. Waginoza bakteryjna charakteryzuje się zmniejszeniem lub całkowitym brakiem występujących w prawidłowych warunkach pałeczek kwasu mlekowego z jednoczesnym zwiększeniem liczby bakterii beztlenowych, co powoduje charakterystyczne podwyższone pH pochwy. Gatunkiem przeważającym w wywoływaniu objawów zapalenia pochwy jest Gardnerella vaginalis [4].  

Najczęstsze objawy to: 

Podobnie jak jak w przypadku grzybicy pochwy, diagnostyka opiera się na dokładnie zebranym wywiadzie zawierającym opis typowych objawów, wykluczeniu infekcji grzybiczej i rzęsistkowicy, a także badaniu ginekologicznym wraz z wziernikowaniem. Lekarz może zmierzyć również pH środowiska pochwy, które w zakażeniach bakteryjnych zwykle zmienia się z kwaśnego na zasadowy. W przypadku pobrania próbki wydzieliny i obejrzeniu jej pod mikroskopem - charakterystyczna będzie obecność tzw. komórek jeżowych. Pomocne w leczeniu, szczególnie opornych i nawracających postaci może się okazać pobranie wymazu z pochwy i wykonanie posiewu z antybiogramem [4].  

Leczenie 

Waginoza bakteryjna, podobnie jak zakażenie grzybicze, jest chorobą wyleczalną. Warunkiem jest systematyczne branie leków, powstrzymanie się od współżycia na czas leczenia i dbanie o odpowiednia higienę. Stosuje się: