Zaburzenia erekcji - powszechny problem, o którym się nie mówi

Przyczyny zaburzeń erekcji

Aby doszło do wzwodu prącia, niezbędne jest współdziałanie trzech układów, których dysfunkcja może stanowić podłoże organiczne impotencji:

• naczyniowego,
• nerwowego,
• endokrynnego.

Najczęstszymi przyczynami zaburzeń erekcji dotyczącymi układu naczyniowego są: miażdżyca, cukrzyca, niewydolność krążenia. W przypadku patologii układu nerwowego wyróżniamy stwardnienie rozsiane, urazy kręgosłupa, choroby nowotworowe obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Choroby układ endokrynnego wywołujące impotencję to między innymi hiperprolaktynemia, niedobór testosteronu, niedoczynność tarczycy.

Oprócz wspomnianych czynników organicznych ważną rolę odgrywają również czynniki psychogenne, ponieważ na zaburzenia erekcji bardzo negatywny wpływ ma przewlekły stres, lęk, a także zaburzenia emocjonalne. Często zdarza się, że impotencja jest wypadkową elementów psychogennych i organicznych, które się nakładają i wzajemnie przenikają. W takim przypadku nazywana jest postacią mieszaną zaburzeń erekcji [2, 4].

stnieje również przyczyna jatrogenna, do której zaliczamy leki stosowane w terapii innych chorób przewlekłych, między innymi:

• leki przeciwnadciśnieniowe (β-blokery, diuretyki, spironolakton, antagoniści wapnia),
• leki antyarytmiczne (digoksyna, amiodaron, dizopiramid),
• leki przeciwdepresyjne (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) [5].
• leki hormonalne (antyandrogeny, analogi gonadoliberyny, estrogeny)

Diagnostyka zaburzeń erekcji

Podstawą diagnostyki zaburzeń erekcji jest dokładnie zebrany wywiad lekarski, który pozwala na postawienie odpowiedniego rozpoznania. Najczęściej pierwszym lekarzem, z którym skonsultuje się mężczyzna z problemem impotencji, będzie lekarz rodzinny, a następnie urolog.

Podczas wizyty w gabinecie pamiętaj o tym, żeby być szczerym ze swoim lekarzem, nawet jeśli doskwierający Ci problem jest wstydliwy. Pozwala to postawić trafną diagnozę, dobrać odpowiednie leczenie, a także może pozwolić na wczesne wykrycie innych chorób. Należy pamiętać, że zaburzenia erekcji bardzo często poprzedzają wystąpienie innych objawów choroby niedokrwiennej serca [1]. Zaburzenia erekcji dotyczą 46% pacjentów leczonych na chorobę wieńcową oraz 84% pacjentów z niewydolnością serca [3]. Oprócz badania podmiotowego i przedmiotowego, które ukierunkowane są na układ moczowo-płciowy, wykorzystywane są również następujące badania laboratoryjne:

• morfologia,
• lipidogram,
• stężenie glukozy
• TSH,
• stężenia hormonów: testosteronu, globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), prolaktyny, a rzadziej także: stężenie wolnego testosteronu, hormonu luteinizującego (LH) i hormonu folikulotropowego (FSH) [4].

Leczenie zaburzeń erekcji

Podstawą leczenia zaburzeń erekcji jest odpowiednie dostosowanie terapii chorób przewlekłych przyczyniających się do impotencji. W przypadku cukrzycy leczenie opiera się na normalizacji poziomu glikemii, natomiast w nadciśnieniu tętniczym na uzyskaniu prawidłowych wartości ciśnienia. U innych pacjentów leczenie może być ukierunkowane na zmniejszenie masy ciała czy poprawę parametrów gospodarki lipidowej.

Istotnymi zaleceniami, które otrzyma każdy pacjent,są również odpowiednio zbilansowana dieta, a także aktywność fizyczna i zrezygnowanie z nałogów (w tym palenia tytoniu)

Wyróżniamy następujące metody leczenia:

1. Psychoterapia - najlepiej prowadzona przez doświadczonego seksuologa. Metoda ta najczęściej wykorzystywana jest w impotencji psychogennej, ale może być również przydatna w leczeniu impotencji powstałej na innym podłożu [6].
2. Farmakoterapia, która jest pierwsza linią leczenia. Najczęściej stosowanymi lekami są inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (np. sildenafil) i leki hormonalne [7].
3. Aparaty próżniowe wywołujące bierne przekrwienie, a także obrzęk ciał jamistych. Metoda ta najczęściej stosowana jest u pacjentów w podeszłym wieku [2].
4. Iniekcje do ciał jamistych prostaglandyną E1, podawanie preparatów docewkowych wykorzystywane u osób z zaburzeniami erekcji łagodnego i średniego stopnia, którzy mogą mieć erekcję, ale nie są w stanie jej utrzymać [2].
5. Zabiegi operacyjne - stosowanie implantów ciał jamistych (tzw. protezowanie), które są stosunkowo nową, ale za to skuteczną metodą, przeznaczą dla przypadków całkowitego zwłóknienia ciał jamistych, a także w przypadkach nieskuteczności metod farmakologicznych i braku zgody na użycie urządzeń próżniowych [7].

Dla specjalnie wyselekcjonowanej grupy chorych, do których należą pacjenci min. z miażdżycą tętnic, przeznaczone są zabiegi naczyniowe, które dotyczą wytworzenie połączenia między tętnicą nabrzuszną dolną a tętnicą grzbietową prącia lub okluzja naczyń żylnych z lub bez rewaskularyzacji tętniczej [2].

Referencje