Helicobacter pylori - zasady diagnostyki i eradykacji w gabinecie lekarza POZ

Helicobacter pylori jest gram-ujemną bakterią, która bytuje na powierzchni błony śluzowej żołądka pod warstwą śluzu. Dzięki zdolności wytwarzania ureazy – enzymu rozkładającego mocznik do dwutlenku węgla oraz amoniaku, neutralizuje kwas solny w żołądku, co umożliwia jej przeżycie. Bakteria ta również doprowadza do uszkodzenia komórek żołądka, a także przyczynia się do transformacji nowotworowej. Związek między transformacją nowotworową, a H. pylori jest znany od wielu lat, w związku z czym już w 1994 r. została uznana przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem przy WHO za karcynogen I rzędu [1]. Ponadto bakteria ta zgodnie z konsensusem z Kioto z 2015 roku została uznana za chorobę zakaźną [2]. Epidemiologia H. pylori nie jest w pełni poznana. W jednym z polskich badań przeprowadzonych przez W. Laszewicz i in. w grupie ponad 6000 pacjentów wykazano obecność H. pylori u 58.3% osób dorosłych oraz 32% dzieci [3]. Dane te są zbieżne z ogólnoświatowymi metaanalizami, w których wykazano, że częstotliwość H. pylori wśród dorosłych wyniosła 43.9% (spadek z 52.6% przed 1990 rokiem) oraz 35.1% u dzieci, bez istotnego spadku w ostatnich 3 dekadach [4].